Είναι μια ιδιαίτερη κατηγορία ουλίτιδας που δεν οφείλεται μόνο σε καθαρά τοπικά αίτια (πλημμελή δηλαδή στοματική υγιεινή), αλλά ενοχοποιούνται και μικρόβια όπως η Borebia του Vincent, το Fucobacterium nucleatum, σπειροχαίτες, πορφυρομονάδες, εσχάτως δε και ερπητοϊοί, όπως ο ιός Epstein – Barr (EBV) και ο κυτταρομεγαλοϊός (CMV).
Προσβάλλει συνήθως άτομα 20-30 ετών.
Φλεγμονή και αργότερα καταστροφή των μεσοδόντιων θηλών των ούλων, που καλύπτονται από χαρακτηριστικό λευκό ή λευκοκίτρινο νεκρωτικό υμένιο. Συνυπάρχει έντονος πόνος, αίσθημα καύσου και κακοσμία.
Πιθανά συνοδά συμπτώματα είναι πυρετός, κακουχία, διόγκωση λεμφαδένων, σπληνομεγαλία και ηπατομεγαλία.
Καλός καθαρισμός των δοντιών, χορήγηση χλωρεξιδίνης ή H2O2 για πλύσεις, αναισθητικό στοματόπλυμα και όπου κρίνεται απαραίτητο αντιβίωση (όχι αμοξυκιλίνη, γιατί προκαλεί εξάνθημα που συγχέεται με αλλεργία), καθώς επίσης χορήγηση βιταμινών, καλής διατροφής και ξεκούραση.
Οι επανεξετάσεις είναι απαραίτητες για να ελεγχθούν τυχόν υποτροπές.
Σε περίπτωση επίμονης, με συχνές υποτροπές ελκονεκρωτικής ουλίτιδας, πρέπει να ελεγχθεί η ύπαρξη AIDS, του ιού Epstein-Barr (προκαλεί το 50% των περιπτώσεων λοιμώδους μονοπυρήνωσης), του κυτταρομεγαλοϊού και σε συνεργασία με γαστρεντερολόγο πιθανή σπληνομεγαλία (απαγορεύεται αυστηρά η βαριά σωματική άσκηση) και ηπατομεγαλία (απαγορεύεται το ποτό).
Αν η ελκονεκρωτική ουλίτιδα επεκταθεί στους γύρω μαλακούς ιστούς μπορεί να προκαλέσει οξεία ελκονεκρωτική στοματίτιδα / βλεννογονίτιδα, στους δε εν τω βάθει ιστούς οξεία ελκονεκρωτική περιοδοντίτιδα.
